Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος.
Το πάρτi είναι εδώ, ήταν εδώ και φαίνεται κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Έχει σταματήσει η σκέψη και έχει δώσει την θέση της στην κατανάλωση. Για το κάθε μας βήμα χρειαζόμαστε μια ταμπέλα με οδηγίες ή ένα αστυφύλακα.
Προφανώς και δεν μπορούμε τόσο απλά να σώσουμε τον πλανήτη, αλλά μπορούμε να βελτιώσουμε την συνύπαρξή μας στην γειτονιά μας , στο πάρκο , στο δάσος που πάμε βόλτα. Και ειδικά όταν πηγαίνουμε στην φύση θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου το μηδενικό μας αποτύπωμα. Όχι απλά δεν θα αφήσουμε το στίγμα μας , αλλά θα πρέπει να μαζέψουμε και ότι είναι εφικτό. Και ακόμα και αν υπάρχουν κάδοι στα βουνά, μην αφήσετε απορρίματα εκεί και προτιμήστε να τα πάρετε μαζί σας στην πόλη. Σε αυτά τα μέρη είναι πιο αραιή η αποκομιδή και κάποια ζώα μπορεί να προσελκυθούν από αυτά ή ένας αέρας να τα διασκορπίσει.
Η πιο τραγική εικόνα όμως είναι η εικόνα που αφήνουν ενήλικες γονείς που διοργανώνουν υπαίθρια πάρτυ γενεθλίων και πικ νικ για τα παιδιά τους σε πάρκα και βουνά. Και είναι τόσο τραγική, γιατί όχι απλά μολύνουν σαν ιός την φύση που αποφάσισαν να απολαύσουν, αλλά κυρίως διότι εκπαιδεύουν τα παιδιά τους με αυτή την λογική, να παίξουμε, να καταναλώσουμε, να περάσουμε καλά και να φύγουμε αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα. Ένα έγκλημα με διαχρονική αξία ή μια κατήχηση στην αδιαφορία;
Την επόμενη φορά που θα πάμε στην εξοχή, στο πάρκο, στην παραλία για παρτάκι, θα έχουμε μαζί μας γαντάκια μιας χρήσης και μαύρες σακούλες και θα παίξουμε όλοι μαζί το παιχνιδάκι "θα μαζέψουμε όλα τα σκουπιδάκια μας".
'Ετσι το πάρτι was, is and will be here !